روماتیسم مفصلی چیست؟

روماتیسم مفصلی چیست؟

روماتیسم مفصلی یک بیماری خودایمنی و التهابی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه به سلول های سالم بدن شما حمله می کند و باعث التهاب (تورم دردناک) در قسمت های آسیب دیده بدن می شود.

روماتیسم مفصلی عمدتاً به مفاصل، معمولاً چندین مفصل در یک زمان حمله می کند. روماتیسم مفصلی معمولا مفاصل دست، مچ دست و زانو را درگیر می کند. در مفصل مبتلا به روماتیسم مفصلی، پوشش مفصل ملتهب می شود و باعث آسیب به بافت مفصل می شود. این آسیب بافتی می تواند باعث درد طولانی مدت یا مزمن، عدم ثبات (عدم تعادل) و تغییر شکل (بدشکل) شود.

روماتیسم مفصلی همچنین می تواند سایر بافت های بدن را تحت تاثیر قرار دهد و باعث ایجاد مشکلاتی در اندام هایی مانند ریه ها، قلب و چشم ها شود.

علائم و نشانه های روماتیسم مفصلی چیست؟

با روماتیسم مفصلی، مواقعی وجود دارد که علائم بدتر می‌شوند، به عنوان شعله‌ور شدن شناخته می‌شوند، و زمان‌هایی که علائم بهبود می‌یابند، به عنوان بهبودی شناخته می‌شوند.

علائم و نشانه های روماتیسم مفصلی عبارتند از:

درد یا درد در بیش از یک مفصل

سفتی در بیش از یک مفصل

حساسیت و تورم در بیش از یک مفصل

علائم مشابه در هر دو طرف بدن (مانند هر دو دست یا هر دو زانو)

کاهش وزن

تب

خستگی یا خستگی

ضعف

چه چیزی باعث روماتیسم مفصلی می شود؟

روماتیسم مفصلی نتیجه یک پاسخ ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم خود حمله می کند. علل خاص روماتیسم مفصلی ناشناخته است، اما برخی از عوامل می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.

عوامل خطر برای روماتیسم مفصلی چیست؟

محققان تعدادی از عوامل ژنتیکی و محیطی را مورد مطالعه قرار داده اند تا تعیین کنند که آیا آنها خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی را در افراد تغییر می دهند یا خیر.

ویژگی هایی که خطر را افزایش می دهد

سن _ روماتیسم مفصلی می تواند در هر سنی شروع شود، اما احتمال آن با افزایش سن افزایش می یابد. شروع روماتیسم مفصلی در میان بزرگسالان شصت ساله بیشترین میزان را دارد.

ارتباط جنسی. موارد جدید روماتیسم مفصلی معمولاً در زنان دو تا سه برابر بیشتر از مردان است.

ژنتیک / صفات ارثی افرادی که با ژن های خاص متولد می شوند بیشتر در معرض ابتلا به روماتیسم مفصلی هستند. این ژن ها که HLA (آنتی ژن لکوسیت انسانی) ژنوتیپ کلاس II نامیده می شوند، همچنین می توانند آرتروز شما را بدتر کنند. زمانی که افراد دارای این ژن ها در معرض عوامل محیطی مانند سیگار کشیدن یا زمانی که فردی چاق است، خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی ممکن است بالاتر باشد.

سیگار کشیدن : مطالعات متعدد نشان می دهد که کشیدن سیگار خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی را در افراد افزایش می دهد و می تواند بیماری را بدتر کند.

تاریخچه تولد زنده. زنانی که هرگز زایمان نکرده اند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به روماتیسم مفصلی باشند.

مواجهه های اولیه زندگی : برخی از قرار گرفتن در معرض اوایل زندگی ممکن است خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی در بزرگسالی را افزایش دهد. به عنوان مثال، یک مطالعه نشان داد که خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی در کودکانی که مادرانشان سیگار می‌کشیدند، دو برابر در بزرگسالی بودند. کودکانی که والدینشان کم درآمد هستند در بزرگسالی در معرض خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی هستند.

چاقی. چاقی می تواند خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی را افزایش دهد. مطالعاتی که نقش چاقی را بررسی کردند همچنین نشان دادند که هر چه فرد اضافه وزن بیشتری داشته باشد، خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی در او بیشتر می‌شود.

ویژگی هایی که می تواند خطر را کاهش دهد

برخلاف عوامل خطر فوق که ممکن است خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی را افزایش دهند، حداقل یک ویژگی ممکن است خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی را کاهش دهد.

شیر دادن. زنانی که شیرخوار خود را با شیر مادر تغذیه می کنند، خطر ابتلا به روماتیسم مفصلی را کاهش می دهند.

روماتیسم مفصلی چگونه تشخیص داده می شود؟

روماتیسم مفصلی با بررسی علائم، انجام معاینه فیزیکی و انجام اشعه ایکس و آزمایشات آزمایشگاهی تشخیص داده می شود. بهتر است روماتیسم مفصلی را به موقع - در عرض 6 ماه پس از شروع علائم - تشخیص دهید تا افراد مبتلا به این بیماری بتوانند درمان را برای کند کردن یا توقف پیشرفت بیماری (مثلا آسیب به مفاصل) شروع کنند. تشخیص و درمان های موثر، به ویژه درمان برای سرکوب یا کنترل التهاب، می تواند به کاهش اثرات مخرب روماتیسم مفصلی کمک کند.

چه کسی باید روماتیسم مفصلی را تشخیص و درمان کند ؟

یک پزشک یا تیمی از پزشکان متخصص در مراقبت از بیماران روماتیسم مفصلی باید روماتیسم مفصلی را تشخیص داده و درمان کنند. این امر به ویژه مهم است زیرا علائم و نشانه های روماتیسم مفصلی خاص نیستند و می توانند مانند علائم و نشانه های سایر بیماری های التهابی مفصل به نظر برسند. پزشکانی که در زمینه آرتروز تخصص دارند، روماتولوژیست نامیده می شوند و می توانند تشخیص صحیح را انجام دهند.

روماتیسم مفصلی چگونه درمان می شود؟

روماتیسم مفصلی را می توان به طور موثر با دارو(ها) و استراتژی های خود مدیریتی درمان و مدیریت کرد. درمان روماتیسم مفصلی معمولاً شامل استفاده از داروهایی می‌شود که بیماری را کند می‌کنند و از بدشکلی مفصل جلوگیری می‌کنند، به نام داروهای ضدروماتیسمی اصلاح‌کننده بیماری (DMARDs). اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیکی (بیولوژیک) داروهایی هستند که یک درمان خط دوم موثر هستند. علاوه بر داروها، افراد می توانند روماتیسم مفصلی خود را با راهبردهای خود مدیریتی که ثابت شده اند درد و ناتوانی را کاهش می دهند، مدیریت کنند و به آنها امکان می دهد فعالیت های مهم برای آنها را دنبال کنند. افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی با یادگیری استفاده از پنج استراتژی ساده و موثر برای مدیریت آرتروز می توانند درد را تسکین دهند و عملکرد مفصل را بهبود بخشند .

عوارض روماتیسم مفصلی چیست؟

روماتیسم مفصلی پیامدهای جسمی و اجتماعی زیادی دارد و می تواند کیفیت زندگی را کاهش دهد. می تواند باعث درد، ناتوانی و مرگ زودرس شود.

بیماری قلبی زودرس. افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی همچنین در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سایر بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی و دیابت هستند. برای جلوگیری از ابتلا به بیماری قلبی در افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی، درمان روماتیسم مفصلی همچنین بر کاهش عوامل خطر بیماری قلبی تمرکز دارد. به عنوان مثال، پزشکان به بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی توصیه می کنند که سیگار را ترک کنند و وزن خود را کاهش دهند.

چاقی. افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی که چاق هستند، در معرض خطر ابتلا به عوامل خطر بیماری قلبی مانند فشار خون بالا و کلسترول بالا هستند. چاقی همچنین خطر ابتلا به بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی و دیابت را افزایش می دهد. در نهایت، افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی که چاق هستند، مزایای کمتری را از درمان پزشکی خود در مقایسه با افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی که چاق نیستند، تجربه می‌کنند.

استخدام. روماتیسم مفصلی می تواند کار را دشوار کند. بزرگسالان مبتلا به روماتیسم مفصلی نسبت به افرادی که روماتیسم مفصلی ندارند کمتر احتمال دارد که شاغل شوند. با بدتر شدن بیماری، بسیاری از افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی متوجه می‌شوند که نمی‌توانند به اندازه گذشته انجام دهند. از دست دادن کار در میان افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی در میان افرادی که شغل آنها از نظر فیزیکی سخت است، بیشترین میزان را دارد. از دست دادن کار در میان افرادی که در مشاغلی با نیازهای فیزیکی کمی هستند یا در مشاغلی که بر سرعت شغل و فعالیت‌ها تأثیر دارند کمتر است.

چگونه می توانم روماتیسم مفصلی را مدیریت کنم و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشم؟

روماتیسم مفصلی بر بسیاری از جنبه های زندگی روزمره از جمله کار، اوقات فراغت و فعالیت های اجتماعی تأثیر می گذارد. خوشبختانه، چندین استراتژی کم هزینه در جامعه وجود دارد که ثابت شده است کیفیت زندگی را افزایش می دهد.

فعالیت بدنی داشته باشید. کارشناسان توصیه می کنند که بزرگسالان به طور ایده آل به مدت 150 دقیقه در هفته فعالیت بدنی متوسطی داشته باشند، مانند پیاده روی، شنا یا دوچرخه سواری 30 دقیقه در روز به مدت پنج روز در هفته. می توانید این 30 دقیقه را به سه جلسه ده دقیقه ای مجزا در طول روز تقسیم کنید. فعالیت بدنی منظم همچنین می تواند خطر ابتلا به سایر بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی، دیابت و افسردگی را کاهش دهد. درباره فعالیت بدنی برای آرتروز بیشتر بدانید .

به سراغ برنامه های موثر فعالیت بدنی بروید . اگر نگران بدتر شدن آرتروز هستید یا مطمئن نیستید که چگونه ایمن ورزش کنید، شرکت در برنامه‌های فعالیت بدنی می‌تواند به کاهش درد و ناتوانی مرتبط با روماتیسم مفصلی و بهبود خلق و خو و توانایی حرکت کمک کند.

به کلاس آموزش خود مدیریتی بپیوندید. شرکت کنندگان مبتلا به آرتروز و از جمله روماتیسم مفصلی در یادگیری نحوه کنترل علائم خود، نحوه زندگی خوب با آرتروز و نحوه تأثیر آرتروز بر زندگی آنها اطمینان پیدا می کنند.

سیگار را ترک کنید . سیگار کشیدن بیماری را بدتر می کند و می تواند مشکلات پزشکی دیگری ایجاد کند. سیگار کشیدن همچنین می تواند فعال ماندن بدنی را دشوارتر کند، که بخش مهمی از مدیریت روماتیسم مفصلی است.

حفظ وزن سالم.  چاقی می تواند مشکلات متعددی را برای افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی ایجاد کند و بنابراین حفظ وزن سالم بسیار مهم است.